دوجو کـُن عبارت است از قوانینی که باید در دوجو رعایت شوند و بوسیله اساتید کاراته اُکیناوا وضع شده و تاکنون نیز این قوانین رعایت می‌شوند.

- به دنبال تکامل شخصیت خویش باشید

این به آن معناست که هنر کاراته چیزی بیش از حرکات فیزیکی است. در طول تمرینات سخت بدنی و تربیتی، اهمیّت ساختار شخصیـّـتی به تمامی کاراته‌کاها بخصوص جوانان، تعلیم داده می‌شود. برای نوآموزان، روند ساختار شخصیّت از طریق کامل کردن تکنیک‌ها در طول تکرارهای زیاد، آغاز می‌شود. روحیّه جنگجویی، پس از بدست آوردن اعتماد بنفس و انجام تکنیک‌های قوی‌تر، بدست می‌آید. کاراته کاها باید یاد بگیرند که نه تنها روحیّه بسیار قوی برای مبارزه داشته باشند، بلکه باید بدانند که چگونه بر مشکلات شخصی خود بخصوص هنگامی که ضعف به نوعی غلبه می‌یابد، فائق آیند. بدست آوردن این ارزشهای روحی بسیار مشکل است ولی پس از دریافت آنها، برای تمام مدت زندگی مفید بوده و به شخص قدرت و آرامش روحی و روانی می‌دهد.

- به استاد و معلم خود وفادار باشید

وفاداری یکی از سنتهای بسیار قوی سامورایی است و تحت ت‍أثیر فلسفه کُنفُسیوس به فرهنگ و خصوصاً هنرهای رزمی راه یافت. وفاداری نسبت به سن‌سی و دوجو (محل تمرین) ابراز می‌شود.
شاگرد باید همیشه نسبت به سن‌سی وفادار باشد درست مثل سامورایی‌های قرون وسطا که می‌بایست نسبت به ارباب فئودال خود تا لحظه مرگ بدون هیچ تردیدی، وفادار می‌ماند. این مسئله در زمان حاضر شاید کمی غیرمعمول بنظر می‌رسد ولی باید بدانیم که سن‌سی دلیلی ندارد آنچه را که می‌داند به شاگردی یاد بدهد که ممکن است به هر دلیلی (حتی خیلی کوچک) بخواهد او را ترک کند، شاگرد باید در طول سال‌ها وفاداری خود را ثابت کند. وفاداری نسبت به سن‌سی پاداش در بر خواهد داشت. این پاداش عبارت است از اطلاعات و آگاهی و آموزش‌های بیشتر که سن‌سی برای شاگرد فراهم می‌کند. وفاداری، پیوندی بسیار با ارزش بین شاگرد و استاد بوجود می‌آورد و قطعاً نیز باقی خواهد ماند. اساس یادگیری، ایجاد ارتباط صحیح بین استاد و شاگرد است که از طریق وفاداری حاصل می‌شود.

- در جهت ترقی خود تلاش کنید

کوشش کردن یعنی داشتن تعهّد و سرسپردگی کامل، که برای رسیدن به استادی در این هنر ضروری است. در هیچ زمینه‌ای ، بدون تلاش و کوشش و پشتکار و فداکاری و تعهّد، نمی‌توان به حدّ استادی رسید. تلاش هر کس باید خالصانه انجام گیرد نه بر مبنای تظاهر، و سن‌سی بدون شک متوجه می‌شود و در مقابل، زمان بیشتری برای آموزش آن شخص صرف می‌کند. کسی که بتواند در زمان سختی بدون تزلزل و دودلی به جهد و کوشش ادامه دهد، موفق خواهد شد. قادر بودن به جهد و کوشش، کلید موفقیّت در همه چیز است.

- به دیگران همواره احترام بگذارید

احترام گذاشتن به دیگران بخش بسیار مهّم فرهنگ ژاپنی و اوکیناوایی است، بنابراین بخش جدانشدنی هنرهای رزمی نیز می‌باشد. استادان بزرگ تأکید داشتند که کاراته با احترام آغاز و پایان می‌یابد. آنها همچنین عنوان می‌کردند که بدون احترام و ادب، دوجویی وجود نخواهد داشت. این انعکاسی است از طبیعت مردم ژاپن که بشکل تعظیم کردن در روابط شاگرد و سن‌سی نیز دیده می‌شود. آداب دوجو به خوبی تعریف شده‌اند، باید در کاری که انجام می‌دهید و هر کجا که می‌روید، بدرستی تعظیم کرده و احترام خود را نشان دهید. احترام نسبت به همه چیز باید انجام شود: سن‌سی‌ها، والدین، معلمین، استادان، قوانین، افرادی که فوت کرده‌اند، طبیعت و غیره.

- از رفتار خشونت‌آمیز پرهیز کنید

یک کاراته‌کای تعلیم دیده، شخصی است که دارای روحیّه جنگنده‌گی و قدرت بسیاری است، بنابراین عادلانه نیست که از مهارتهای خود بر علیه افرادی که این تعلیمات را ندیده‌اند، استفاده کند. روحیّه کاراته‌کا، غیرقابل شکست است و باید از این توانایی "فقط" در جهت عدالت استفاده کند. نفری که دارای شخصیّت یک رزمی‌‌کار است، می‌تواند براحتی از صحنه مبارزه خارج شده و از درگیری اجتناب کند چرا که احساساتش تحت کنترل خودش است و در جهت صلح شکل یافته‌اند. چنین افرادی احتیاج به امتحان کردن تواناییهای خود در خیابان ندارند این افراد بدون جنگیدن برنده می‌شوند و به هیچ وجه پشیمان نیستند چرا که در این میان، کسی صدمه نمی‌بیند. توضیح و تعریف اجتناب از خشونت برای غربی‌‌ها مشکل است و دلیل آن محیط زندگی‌‌شان و دیدی است که نسبت به برنده شدن دارند. این دید، درست مخالف اصول کاراته‌دو و دوجوکـُن است. بنابراین بر استاد واجب است که بطور مکرر، اهمیّت صبر و تحمل و درون‌نگری و تفکر کردن را به شاگردان یادآوری کنند.

حمله به عنوان بهترین شکل دفاع محسوب می‌گردد، (بهترین دفاع، حمله است). در هنگام مواجهه با یک حریف، الگوها و شکل‌های متعددی از حمله (تاکتیک) وجود دارد که می‌توان آنها را بکار برد اما سه شیوه زیر به عنوان مهمترین و اساسی‌ترین تاکتیک‌های حمله به شمار می‌آیند.

Sensen no Sen سن‌سن نو سن

در چنین وضعیتی شما و حریف هر دو آماده و قصد حمله را دارید. حمله شما بایستی در یک چشم به هم زدن و در فاصله زمانی بین تمرکز ذهنی حریف بر روی حمله و اجرای تکنیک مورد نظر وی صورت بگیرد. به عبارت ساده‌تر شما زمانی حمله‌تان را شروع می‌کنید که حریف به فکر حمله ‌کردن می‌باشد و زمانیکه تکنیک شما به روی هدف مورد نظر رسیده که حریفتان در ابتدای شروع حمله خود می‌باشد.

Sen no Sen سن نو سن

در سن‌نوسن شما و حریف تقریباً بطور همزمان حمله می‌کنید. آگاهی شما نسبت به قصد حریف در حمله به شما این اجازه را می‌دهد تا قدری سریعتر از وی حمله کرده و ضربه خود را قبل از وی وارد کنید. این استراتژی به دِآی یا دِآشی نیز مشهور است. مثال خوب و روشن از سن‌نوسن، هانگِکی است که یکی از اصول پنجگانه دفاعی در شیتوریو کاراته می‌باشد.

Go no Sen گو نو سن

در چنین وضعیتی می‌بایست آرامش خود را حفظ کرده و حریف را به دقت زیر نظر بگیرید. دفاع شما بایستی یک عکس‌العمل ناخودآگاه در مقابل ضربه حریف باشد و بایستی قبل از بازگشت حریف به وضعیت اولیه، به او حمله کنید. در شیتوریو کاراته، راکـّا، ریوسویی، تِنی و کوشـّین به عنوان زیر مجموعه‌های اصلی گو نو سن محسوب می‌گردند.

سال ۱۳۴۲ سال ورود کاراته به ایران توسط هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتکاران و فرهاد وارسته هستند می‌باشد

هنر رزمی کاراته در سال 1342 وارد ایران شد. بنیانگذار کاراته در ایران آقای فرهاد وارسته هستند و اولین نفری که در کشورمان توانست موفق به اخذ کمربند مشکی گردد آقای مرتضی کاتوزیان بود که در خرداد سال 1349 به این امر نائل گردید. کاراته با سبکهای کان ذن ریو. شوتوکان. وادوریو. در ایران شروع به کار کرد ولی به تدریج سبکها گسترش یافت بطوریکه هم اکنون 47 سبک به طور رسمی در ایران فعالیت میکنند. درسال 1351 آکادمی کاراته به عنوان اولین باشگاه رسمی کاراته در ایران کار خود را به صورت منسجم آغاز کرده است. در سال 1352 برای اولین بار تیم کاراته کشورمان شکل گرفت که با هزینه شخصی به دومین دوره مسابقات جهانی که در پاریس برگزار می شد اعزام گردید و موفق به کسب مدال برز کومیته تیمی و عنوان پنجمی این دوره از مسابقات شد. در سال 1353 فدراسیون کاراته ایران شکل گرفت که مسئولیت آن از سوی سازمان ورزش آن زمان به آقای فرهاد وارسته واگذار گردید. امروزه فدراسیون کاراته متولی امور مربوط به سبکهای آزاد کاراته نیز هست که به دو شکل رینگی و غیر رینگی فعالیت می نماید

در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک می‌شود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبک‌های اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی می‌باشد.

سبک‌های کاراته

سبک‌های کنترلی عبارت‌اند از:

شوتوکان بنیان گذار: گیچین فونا کوشی. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود.

شیتوریو بنیان گذار: کنوا مابونی. شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌باشد.

گوجوریو بنیان گذار: میاگی چوجون. گوجوریو روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد.

وادوریو بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری. وادوریو یعنی: راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه که من هم این رشته را کار میکنم  .

سبک‌های غیر کنترلی عبارت است از:

کیوکوشین بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما کیوکوشین کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما وسبک‌های دیگر است، به وجود آمد.

توضیح کامل تر:

بطور کلی سبک‌های کارته به سه دسته تقسیم می‌شود

سبک‌های کنترلی

سبک‌های غیر کنترلی

سبک‌های رینگی

برخی از سبک‌های مهم در کاراته:

جو کای بو کاراته (ترکیبی از جودو، کاراته، بوکس)

شوتوکان (با استفاده از این سبک حرکت‌های غیرممکن فیزیکی امکان پذیر می‌شود)

شیتوریو (سیستم ناهاته، سیستم شوری ته) این سبک توسط کنوامابونی ایجاد شد.

کان زن ریو

بودو

گوجوریو

کیوکوشین

کیوکوشین کای بر قدرت فیزیکی تاکید دارد

 وادوریو

آشیهارا

کاراته یک نوع ورزش رزمی است. به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی (بدون سلاح) و شامل ضربه‌های سریع دست و پا

کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله‌است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می‌زیسته‌است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید.

تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی ۹ سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند ۱۸ حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است

کاراته امروزی شکل تکامل یافته‌ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می‌باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده میشد. از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین سلسله کینک ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.

در سال ۱۹۲۱ یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی ۱۸۶۸-۱۹۵۷ توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردن

سن‌سـِی (Sensei)

سن‌سِی یعنی معلم "استاد" و برای محترمانه مخاطب قرار دادن مربیان و کاراته‌کاهای درجات بالا نیز استفاده می‌شود. آنها عموماً روی جوسِکی "شین‌زن" یا "شومـِـن" می‌نشینند. هنگامی که به دوجو وارد می‌شوید ابتدا در مقابل جوسِکی و بعد در مقابل سن‌سـِی تعظیم کنید و بعد برای تمرین کردن در دوجو از او اجازه بگیرید. هر آنچه که او بگوید بر تمام قواعد مقرر قبلی برتری دارد. این بدین دلیل است که وقتی به دوجوی استاد دیگری می‌روید مبنی بر ادب و بخشی از آداب و رسوم است که از دستورات سن سی آنجا بدون توجه به هر آنچه قبلا به شما گفته شده پیروی کنید این امر حقوق و عقاید شما را نقض نمی‌کند و در واقع شما به عنوان میهمان او به حساب می آیید.

سمپای (Sempai)

سمپای عموماً به عضو ارشد گروه که در ردیف اول مقابل سن‌سی می‌نشیند اطلاق می‌شود. شما همیشه باید گوش به فرمان او باشید چرا که او اغلب اکثر دستورات را با صدای بلند فریاد می‌زند. در واقع سمپای یعنی "ارشد" و بر هر کس که تجربیات بیشتری از شما دارد اطلاق می‌شود. شما ممکن است نسبت به بعضی افراد " کوهای" غیر ارشد و نسبت به برخی دیگر سمپای "ارشد" باشید، اغلب این سلسله مراتب به ظاهر جدی درست فهمیده نمی‌شود و برخی، از این امر در مسلط شدن بر دیگران استفاده می کنند. این افراد نشان می‌دهند که درک و فهم زیادی از کاراته ندارند و از نظر مجامع کاراته نیز مورد احترام نیستند. سمپای بودن به معنای محترم بودن نیست بلکه مسئولیتی بزرگ بر دوش شما می‌گذارد که نیازمند صبر، کمال، دانش و نظم است. در واقع سمپای یک سرمشق برگزیده است، او باید اساس کار را به شما نشان دهد و از دیگر وظایف اوست که مراقب کوهای (غیر ارشد) و سلامت او باشد. بنابراین اگر شما احساس کردید که می‌توانید از کسانی که از روی احترام خالصانه دورتر از سمپای نسبت به جوسکی نشسته‌اند چیزی یاد بگیرید، مطمئن باشید آنها از توجه کردن غافل نمی‌شوند و خیلی زود به شما توجه ویژه‌ای می‌کنند. هر چه زودتر شما شروع به احترام گذاشتن به دیگران کنید چیزهایی که از این راه کسب خواهید کرد بیشتر خواهد بود.

کوهای (Kohai)

همانطور که قبلا ذکر شد "کوهای" شخصی است که تجربیاتش از شما کمتر است و در لغت به معنای غیر ارشد می‌باشد. لطفا به هر کسی که توجه شما را جلب می‌کند کمک کنید، البته نه مثل کسی که بیشتر می‌داند و با سخنانی متکبرانه بلکه به عنوان نمونه به سادگی و ملایمت کسی که دانش و معلوماتش را از طریق کار سخت و واقعی به دست آورده است. به یاد داشته باشید که اگر روزی به درجه بالا برسید، همیشه یکی بالاتر از شما قرار دارد. این امر منجر به یک رفتار وضعیت خوب به عنوان یک یادگیرنده در هر شرایطی می‌شود.